www.mevrouwthea.be is er!

Waar het verhaal van Mevrouw Thea precies begint, is niet helemaal duidelijk. Het begint namelijk erg lang geleden. Ik denk toen de dieren nog spraken…

Mevrouw Thea liet voor het eerst van zich horen toen kleine, vreemde, eigenlijk botweg lelijke figuurtjes hip waren. Figuurtjes met fluo weerbarstig en stekelig haar. Met zeer gekke bekken. En bovenal erg naakt. Mevrouw Thea verhielp dit laatste euvel en met behulp van moeders naaimachine en enkele minuscule restjes stof kon iedereen zich zonder problemen in het openbaar vertonen.

Noot: de andere eigenschappen van deze wezens werden toen eerder als bijzonder aantrekkelijk waargenomen.

Mevrouw Thea liet enkele jaren later opnieuw van zich horen. In het hoofd van twee puberende tienermeiden – die de tijd nog niet mochten verdrijven met drinken, uitgaan, jongens of andere onhebbelijkheden –ontsproot het idee om een groot deken te maken van allemaal exact even grote (maar veel te kleine) vierkante stukjes stof. Ja, er werden nagels afgebeten, ja, er werd gevloekt en ja, er werd getwijfeld of er ooit een einde aan kwam. Maar het resultaat mocht er zijn. Een heerlijk warm lappendeken. Goed tegen koude harten, maakten we ons wijs.

De jaren nadien bleef Mevrouw Thea op de achtergrond. Het leek wel of de gevoelens die zich ooit tijdens de lessen handwerk in de lagere school in het hoofd hadden genesteld, nu meer dan ooit aanwezig waren. Gevoelens die geleid hebben tot de kleinste gehaakte muis in de geschiedenis van het eerste leerjaar, het meest scheve, net niet gebroken, gebreide hart in het derde leerjaar en het meest afschuwelijke op dunne rietjes geweefde figuurtje in het vierde leerjaar. Gevoelens die ‘handwerk’ ronduit bestempelde als vies.

Maar Mevrouw Thea was sterk en dook terug op in de aanblik van een stokoude, loodzware, ontzagwekkende naaimachine. Zo eentje dat niet stuk gaat, of wil gaan. Zo eentje dat geen handleiding meer heeft. Zo eentje dat je door de eerste onbegrijpelijke patroonuitleg loodst (al moet daar ook een moeder voor bedankt worden). Zo eentje dat door anderen vol bewondering wordt bekeken. Zo eentje dat je vervloekt, maar ook op uw nachttafel zou willen zetten. Zo schoon.

En nu begint Mevrouw Thea pas echt, met hulp van de man die misschien niet helemaal de passie voor de stofjes deelt, maar wel de passie voor de vrouw met de passie voor de stofjes. Of zoiets. (Het is ook die man die de loodzware naaimachine kan dragen.) En laat een passie voor stofjes net datgene zijn wat je bij Mevrouw Thea kan terugvinden.

Vanaf heden kan je het resultaat van deze passie vinden op www.mevrouwthea.be. Veel plezier!