Mevrouw Thea loopt de muren op

De muren in Mevrouws huis waren een erg lange tijd gewoon wit. Vanuit een voorliefde voor het wit, vanuit een angst voor de verkeerde kleuren en vanuit een tabula rasa-idee.

Geleidelijk aan zorgde het ontbreken van enige schakering in het wit (behalve die van vuile vingers), voor enige rusteloosheid bij Mevrouw.

Ze begon met enkele uitstapjes naar Gent. Bij de gezusters Priem leerde ze haar Kempens te verdoezelen en te doen alsof ze plat Gents verstond. Aangezien ze hier niet echt in slaagde,  volgde ze vooral haar gevoel en zonder te lang nadenken werden er kleurtjes, motiefjes en papiertjes gekozen die de muren konden aankleden.

Het werden oranje bloemen in de keuken,

gele bloemen in het atelier,

nog meer oranje bloemen in de meisjeskamer

en roze bloemen op de zolderkamer

Mevrouw wenst elk bloglezer op het hart te drukken dat voor het bevestigen van Priempapier enige voorzorgsmaatregelen in acht dienen genomen te worden:

-       Verspreid het hangen van dit papier over minstens een jaar (één kamer om de drie maanden volstaat ruimschoots),

-       nodig telkens een ander familielid uit om je te helpen,

-       wees bestand tegen (m)enig gevloek bij dit familielid en

-       stel het familielid (en jezelf) gerust dat het niet perfect hoeft te zijn. ‘Het patroon vergeeft je veel’ en ‘eens alles hangt en er meubels in de kamer staan zie je dat niet meer’ zijn enkele gepaste zinsneden.

In de buurt van de oranje bloemen van de keuken, werd er een fotomuur gemaakt. 36 foto’s verspreid over 120 vierkante centimeter fleuren de witte muur naast de bruine kast op. 

Mevrouw gebruikte het programma Analog om gewone foto’s  een Polaroid-effect te geven en met behulp van ixxi werd dit omgetoverd tot een kader-die-geen-kader-is-en-waarvoor-gelukkig-voor-Meneer-niet-moet-geboord-worden die mening bezoeker tot ‘Oh schoon’ maant en Mevrouw haar kinderen van de rand van de zetel doet jagen. (Wat eigenlijk niet nodig is, want de fotoplaatjes zijn verrassend  sterk en soepel.)

De meisjeskamer met de oranje bloemen kreeg een bijhorende oranje kast en de eerder groen geschildere ladekasten mochten ook naar daar verhuizen. De overige muren kregen zelfs een laagje warmgeel over zich gegoten en voor Mevrouw het goed en wel doorhad, werd deze kamer haar favoriet.

De jongenskamer moest bijna de duimen leggen, maar werd nog net op tijd geïnjecteerd met enkele stoere stickers. 

Mevrouw en Zoon zijn fan van Otto en als Otto niet naar de stad rijdt is er ’s avonds gegarandeerd wel tijd om te weten te komen wie gepoept heeft op het hoofd van mol en of  de Maximonsters werkelijk zo vreselijk zijn als ze lijken (boeken uit Mevrouws favoriete boekenwinkel).

Na de kinderkamers, werd Mevrouw helemaal kierewiet, want toen deed ze dit in de badkamer:

Gelukkig bleef  de rest van de zolderkamer maagdelijk wit en kan er ’s nachts rustig geslapen worden.

Ah nee. Mevrouw laat weten dat de jongen van de jongenskamer en het meisje van de meisjeskamer het met dat laatste niet steeds eens zijn.

Slaap zacht!