woensdag 1 mei 2013

Het gaatje in het naadje - Tutorial Salopetjurkje 80/86

Mevrouw moet u nog vertellen over die Vriendin. Tot in het absurde kort samengevat, zorgt de combinatie Mevrouw-Vriendin over het algemeen voor uitbarstingen op het babbelfront, maar aangezien die Vriendin net als Mevrouw ook kleuters en peuters heeft die kleren nodig hebben, worden er ook op het naaifront regelmatig plannen gesmeed.
Het salopetjurkje met bijhorend patroon en uitleg is dan ook de uitkomst van de combinatie Mevrouw-Vriendin op dat slagveld. (Andere slagvelden kunnen op aanvraag eventueel later nog aan bod komen, net als methode 2 van de tailleband ietsje verderop).


1.     Benodigdheden:
a.     +- 50 cm stof
b.     +- 3m biaislint
c.      23 cm elastiek van maximum 1,5 cm breed
d.     2 knopen

2.     Knip volgende patroondelen uit stof
a.     Rokgedeelte: 2 keer op dubbelgevouwen stof (druk foto af op 100%)

b.     Tailleband rok: 58 cm x 8 cm  
c.      Voorste deeltje van de salopet: 15 cm x 15 cm:   2 keer
d.     Ruglinten: 4 cm x 40 cm: 4 keer

3.     Stik het voorpand en het achterpand van het rokdeel met de zijnaden aan elkaar.




4.     Vouw de tailleband in de lengte dubbel met goede kanten op elkaar en naai aan de zijkant toe. Let op: laat een opening van 1,5 cm in de naad (‘het gaatje in het naadje’), hier moet later je elastiek door.

5.     Tailleband aan het rokgedeelte zetten. Hiervoor zijn twee methodes:


a.     Methode 1: Eenvoudigste, maar iets minder professioneel afgewerkte methode – De favoriet van Mevrouw.
Vouw de tailleband (die nu een cirkel is geworden) dubbel met de slechte kanten op elkaar. Leg de tailleband rond je rok, met de goede kanten op elkaar  en stik aan elkaar. Let op dat het ‘gaatje in het naadje’ van de tailleband aan de binnenkant zit (dus je kan het zien als je aan het naaien bent). 


Daarna kan je de binnenkant beter afwerken door de naden van de tailleband en het rokgedeelte samen te overlocken of te zigzaggen 


en om daarna nog eens met een rechte steek door te stikken aan de goede kant van je rok (plooi de naden naar boven en stik op de tailleband door, topstitch als het ware).



b.    Methode 2: Best afgewerkte, maar iets moeilijkere methode – Kan frustratie veroorzaken in de laatste stap van deze methode, volgens Mevrouw. Wie hiervan foto’s wil zal dan ook nog even moeten wachten.
Leg de tailleband (die nu een cirkel is geworden) rond je rok, met de goede kanten op elkaar en naai vast. Let op dat het  ‘gaatje in het naadje’ aan de ‘onderkant’ zit: wanneer je de tailleband toevouwt komt die dan aan de binnenkant terecht. Vouw de buitenste kant (die ‘onderkant’) van de tailleband een centimeter naar binnen (en strijk eventueel). Vouw de volledige tailleband dan dubbel en de helft ervan naar binnen.  Speld langs de buitenkant opnieuw op het rokdeel en stik vast. De binnenkant van je rok is nu al ineens proper afgewerkt.


6.     Prop je elastiek in je tailleband. Omdat we maar één opening hebben gelaten en we de elastiek enkel aan het achterpand willen hebben, gebruiken we een truukje. Je maakt je elastiek vast aan een veiligheidsspeld, en je begint je elastiek door het gaatje te moffelen. Je vertrekt langs het voorpand en je trekt het ineens een heel stuk door. Wanneer het laatste stukje van je elastiek terecht is gekomen aan de volgende naad, dan stik je het vast. Daarna kan je je elastiek verder doormoffelen tot je terug aan het gaatje in het (eerste) naadje bent en ook daar stik je de elastiek vast. Akkoord, die twee kleine stiksel zijn zichtbaar, maar wie doet daar nu moeilijk over?



7.     Werk de zoom van het rokdeel af met biaislint.

8.     Speld de twee vierkante lapjes stof met de slechte kanten op elkaar en werk rondom rond af met biaislint. Het mooiste resultaat krijg je als je eerst de zijkanten ‘bjeet’ en dan pas de boven- en onderkant.

9.     Stik dit vierkante lapje op het rokgedeelte. Speld het vast net onderaan de tailleband, in het midden van het voorpand van het rokgedeelte. Stik vast op dezelfde stiklijn als je biaislint, dan valt je stiksel het minst op. Je kan er ook voor kiezen om het vierkante lapje achter je rokgedeelte vast te stikken.



Tip van Mevrouw: Je hoeft geen vierkant lapje te knippen, het kan ook een cirkel, hartje of koffiepotje zijn, zolang het maar ongeveer 15 cm hoog  komt en bovenaan ongeveer 15 cm breed is.

10. De ruglinten: leg telkens twee linten met de slechte kanten op elkaar en werk rondom rond af met biaislint. 

Speld en stik de linten vast aan de binnenkant van de tailleband op het achterste rokgedeelte, startend ongeveer 6 cm van de zijnaad (gelijk met de buitenkanten van jouw vierkant lapje aan het voorpand.


11. Naai twee knoopsgaten in het vierkante lapje, op 1 cm van de bovenkant en op 1 cm van de zijkant. (Grootte van het knoopsgat = doorsnede van de knoop + dikte van de knoop.)

12. Het is zover: haal je dochter, kleindochter, nichtje, buurmeisje of ander feestvarken uit haar bed en pas het salopetjurkje! Kruis de ruglinten en meet waar de knopen moeten komen opdat de linten niet zouden afzakken. Doe het kleedje met veel spijt in je hart alweer terug uit en naai de knopen op de juiste plek op de ruglinten aan. (Het bewuste meisje was nog niet wakker, dus de laatste foto is nog knoop-loos.)


13. Doe het kleedje snel terug aan en zeg wel 1000 keer dat ze daar toch echt wel heel schoon mee is.

zaterdag 20 april 2013

Mevrouw Thea loopt de muren op

De muren in Mevrouws huis waren een erg lange tijd gewoon wit. Vanuit een voorliefde voor het wit, vanuit een angst voor de verkeerde kleuren en vanuit een tabula rasa-idee.
Geleidelijk aan zorgde het ontbreken van enige schakering in het wit (behalve die van vuile vingers), voor enige rusteloosheid bij Mevrouw.

Ze begon met enkele uitstapjes naar Gent. Bij de gezusters Priem leerde ze haar Kempens te verdoezelen en te doen alsof ze plat Gents verstond. Aangezien ze hier niet echt in slaagde,  volgde ze vooral haar gevoel en zonder te lang nadenken werden er kleurtjes, motiefjes en papiertjes gekozen die de muren konden aankleden.

Het werden oranje bloemen in de keuken,

gele bloemen in het atelier,

nog meer oranje bloemen in de meisjeskamer

en roze bloemen op de zolderkamer



Mevrouw wenst elk bloglezer op het hart te drukken dat voor het bevestigen van Priempapier enige voorzorgsmaatregelen in acht dienen genomen te worden:
-       Verspreid het hangen van dit papier over minstens een jaar (één kamer om de drie maanden volstaat ruimschoots),
-       nodig telkens een ander familielid uit om je te helpen,
-       wees bestand tegen (m)enig gevloek bij dit familielid en
-       stel het familielid (en jezelf) gerust dat het niet perfect hoeft te zijn. ‘Het patroon vergeeft je veel’ en ‘eens alles hangt en er meubels in de kamer staan zie je dat niet meer’ zijn enkele gepaste zinsneden.


In de buurt van de oranje bloemen van de keuken, werd er een fotomuur gemaakt. 36 foto’s verspreid over 120 vierkante centimeter fleuren de witte muur naast de bruine kast op. 

Mevrouw gebruikte het programma Analog om gewone foto’s  een Polaroid-effect te geven en met behulp van ixxi werd dit omgetoverd tot een kader-die-geen-kader-is-en-waarvoor-gelukkig-voor-Meneer-niet-moet-geboord-worden die mening bezoeker tot ‘Oh schoon’ maant en Mevrouw haar kinderen van de rand van de zetel doet jagen. (Wat eigenlijk niet nodig is, want de fotoplaatjes zijn verrassend  sterk en soepel.)

De meisjeskamer met de oranje bloemen kreeg een bijhorende oranje kast en de eerder groen geschildere ladekasten mochten ook naar daar verhuizen. De overige muren kregen zelfs een laagje warmgeel over zich gegoten en voor Mevrouw het goed en wel doorhad, werd deze kamer haar favoriet.



De jongenskamer moest bijna de duimen leggen, maar werd nog net op tijd geïnjecteerd met enkele stoere stickers

Mevrouw en Zoon zijn fan van Otto en als Otto niet naar de stad rijdt is er ’s avonds gegarandeerd wel tijd om te weten te komen wie gepoept heeft op het hoofd van mol en of  de Maximonsters werkelijk zo vreselijk zijn als ze lijken (boeken uit Mevrouws favoriete boekenwinkel).

Na de kinderkamers, werd Mevrouw helemaal kierewiet, want toen deed ze dit in de badkamer:




Gelukkig bleef  de rest van de zolderkamer maagdelijk wit en kan er ’s nachts rustig geslapen worden.

Ah nee. Mevrouw laat weten dat de jongen van de jongenskamer en het meisje van de meisjeskamer het met dat laatste niet steeds eens zijn.

Slaap zacht!

donderdag 1 november 2012

Lies en Lies

Op een bepaald moment in Mevrouws leven, kende ze minstens een stuk of 4 Lies-en. Een nicht-Lies, een beste-vriendinnetje-Lies en twee Lies-en die een huis deelden. Die laatste waren erg gastvrije Lies-en, want Mevrouw was er op regelmatige basis welkom om er na school te gaan bekomen van al de noeste leerarbeid.

Lies en Lies zorgden voor heel wat prettige herinneringen voor Mevrouw. Of als ze niet zo prettig waren, dan zijn ze in elk geval erg goed blijven plakken. 

Zo was er op een avond een spaghetti die Mevrouw niet zo lekker vond, omdat het spaghetti was met wel groenten, maar zonder saus. En spaghetti zonder saus was voor Mevrouw geen echte spaghetti. Nog steeds niet, trouwens.

Bij een onverwachte 'je zal moeten blijven slapen bij Lies en Lies' bleek dat hun wekker zo luid tikte dat die op de gang moest worden gezet op vraag van Mevrouw. Maar ook dan kon mevrouw niet slapen. 

Lies en Lies hadden ook een zelfgemaakte schommel waarvan het touw zo ruw was dat schommelen zowel een plezier als een kwelling was, een constante afweging tussen wel of niet. ( Zoals het leven, eigenlijk, bedacht Mevrouw zich later.)

Er was ook een wervelende  en lichtjes gevaarlijk fietstocht van school naar het huis van Lies en Lies. Steeds opnieuw slaagden ze erin om met z'n drieën (één Lies, Mevrouws broer en Mevrouw zelf) op één fiets thuis te raken. Zonder extra stoeltje. 

Op een gegeven moment kreeg Mevrouw een gehaakt zakje (zelfgemaakt door Lies) om spulletjes die je vond (op straat, onder bed, uit je oor) in te bewaren. Lies (god mag weten welke van de twee) had ooit geld gevonden, daar in gestoken en er nooit meer uitgehaald. Dat maakte indruk op Mevrouw. Een zeker gevoel van bewondering voor spaarzaamheid werd geboren.

Maar de beste herinnering van Mevrouw is de zithoek van Lies en Lies. In Mevrouws kinderogen was de zithoek een grote nis, gevuld met een enorme matras plus nog wat heerlijke kussens. Hoe groot die nis en die matras in werkelijkheid eigenlijk waren, zullen we nooit weten, maar voor Mevrouw was die zithoek het toppunt van gezelligheid, knuffelbaarheid en huiselijkheid. Zo'n plek moest ze later ook, dat wist ze toen al.

En vandaag is die plek eindelijk af. Het is dan wel geen nis, maar wel een echte plek om  te hangen, te springen, te lezen, te gibberen en te luieren. Mevrouw ontmandelde een oude zetel, maakte een enorme overtrek (die dankzij ongeveer 1000 met de hand aangenaaide knopen ook weer verwijderbaar is om te kunnen wassen) en gooide er enkele felgekleurde kussens op. 




Stof overtrek: Mexican Wave en oranje paspel 
Stof kussen: Finally Free en Koning Konijn 
Inspiratie: Polkadotjes

Wie graag een close-up krijgt van de kussens, kan hier een kijkje nemen. En je wordt door Mevrouw aangemoedigd om je eigen maaksels toe te voegen en aan andere Mevrouwen en Meneren te tonen.

maandag 2 juli 2012

Pop-up Shop in Mechelen

Je kan Mevrouw Thea in het echt ontmoeten.



Om haar te bewonderen wandel je gewoon een klein beetje naar links en breng je bovenstaande bon mee.





woensdag 9 mei 2012

Mevrouw Thea draagt op

Mevrouw Thea heeft een zwak. Een zwak voor grommende, charismatische, doortastende en meestal iets oudere  mannen. Tony, Kurt, George, John, Endeavour,  Jack, Tom, Varg, Peter, Sherlock en Andy. Een lijst onvolledig en in willekeurige volgorde.

Het zijn mannen die - net als Mevrouw - iets van naaldje tot draadje willen uitzoeken. Mannen die een beetje gestoord zijn, net voldoende om een ingewikkelde puzzel te willen oplossen. Iets waar Mevrouw zich in herkent. Beginnen met een groot blad vol lijnen in verschillende kleuren. Uitzoeken hoe die lijnen met elkaar verband houden, of hoe net niet. Het zijn mannen die net als Mevrouw niet bang zijn om wel eens tot in de late uurtjes door te werken, ook al vallen er wel eens lijken uit de kast.
Mevrouw weet dat ze, net als deze mannen, een partner nodig heeft. Iemand die juiste hints en nieuwe invalshoeken kan bieden, of desnoods alleen maar wil luisteren naar haar gegrom en gevloek.

Mevrouw zou deze mannen graag eens ontmoeten. Om samen naar opera luisteren. Om niet langer eenzaam een glas whisky te moeten degusteren. Of cognac, zo hij wil. Of om met een auto rond rijden die past in een andere eeuw. Ze zouden samen tot in de late uurtjes kunnen doorbomen over hoe het resultaat van hun harde denk - en puzzelwerk toch niet altijd is wat ze hadden gehoopt. En bij zonsopgang dan luidop lachen met de vergelijking tussen een tornmesje en een pistool. Je haalt ze geen van beide graag boven, maar soms kan je niet anders.

Om haar liefde voor deze mannen uit te drukken, draagt ze op. Dus, binnenkort vindt u bij Mevrouw Thea drie stofjes terug die een eerbetoon zijn aan deze mannen. Die beroeren, die zoeken, die vinden.

Wallander's dream





Frost Bubbles

Morse in Harmony


 Bedankt, Helden!


zondag 15 april 2012

Mevrouw Thea gaat op reis en neemt mee


Eerst en vooral wil Mevrouw melden dat ze behoorlijk tot zeker niet slecht is in bovengenoemd spel. Edoch wordt ze er erg nerveus van, gezien de combinatie van een gezonde portie competitiedrang samen met de onmogelijkheid om vals te spelen in dit spel.

En laat het net die laatste activiteit zijn (valsspelen dus) die Mevrouw al sinds erg jong bewonderenswaardig goed onder de knie heeft. Dobbelstenen stiekem verleggen tot het juiste aantal ogen verschijnt, emotionele manipulatie om bij dreigend verlies toch nog iets uit de brand te slepen en last, maar zeker niet least: de spelregels op tijd en stond veranderen. Over Mevrouws pogingen om op onhebbelijke wijze toch nog als winnaar van een spel te worden uitgeroepen zijn legendarisch en worden (uiteraard  vol afgunst - verpakt in een jasje van kleine ergernis) regelmatig terug opgerakeld. 

Niet te verwonderen dus dat Mevrouw 'Ik ga op reis en neem mee' niet leuk vindt (net als elk ander spel dat ze niet kon winnen, trouwens).

Gelukkig gaat Mevrouw deze keer echt op reis en neemt wel degelijk een valies vol mee. Met daarin:

Krokodillen






Vossen en eenden


Olifanten



Honden



Poezen




En herten





Omdat een langere reeks moeilijk te onthouden wordt, zal je op 6 mei zelf moeten komen kijken wat Mevrouw u nog meer te bieden heeft op Fabrik Magik.  Ook zullen al de stofjes van Mevrouw Thea daar terug te vinden zijn, moest je liever zelf aan de slag gaan om iets mooi te creëren!


Oh ja, indien geen van bovengenoemde pogingen om het spelverloop alsnog naar je hand te zetten slaagt, is de enige optie het spel te staken wegens 'een stom spel'.

zondag 1 april 2012

De Pot vol Koffie



Mevrouw Thea houdt van het leven. Meer nog: het leven houdt ook van Mevrouw Thea. Waarom en hoe zo en wanneer, legt Mevrouw Thea u later met veel graagte nog wel eens uit. Maar niet vandaag, want vandaag heeft Mevrouw Thea gevloekt.

Heel soms vloekt Mevrouw Thea. Heel soms.

Mevrouw vloekt soms heel klein, als in 'potvolkoffie toch', bijvoorbeeld wanneer ze aan de kassa haar kind van het ene karretje in het andere karretje moet zetten. Niet omdat dat een gedoe is omdat dat kind liever niet meewerkt. Wel omdat de kassaman steevast dezelfde opmerking maakt. 'Dat ge dat zeker niet moogt vergeten, want dat ge anders ambras zult krijgen thuis.' Dan zucht Mevrouw Thea stil en potvolkoffiet ze.

Soms is 'potvolkoffie' net niet genoeg meer. Bijvoorbeeld wanneer Mevrouw een meewarige blik krijgt toegeworpen wanneer ze haar kinders niet helemaal in bedwang kan houden. Een 'verdommeke' is dan al wel eens toegestaan. Of een 'gezouhetzelfeensmoetendoenzolangwachtenmetzoveelinteressantsvooreenpeuterommeetegooien'. 

In zulke situaties zwijgt Mevrouw Thea. De vloekjes borrelen op in haar hoofd en worden daar stil tot erg luid uitgesproken. Maar niemand hoort ze.
Soms echter, wordt het Mevrouw een beetje teveel. Dan kan ze het niet laten om eens heel vies te kijken. Misschien zelfs zachtjes iets onsubtiel te fluisteren. En in heel erge gevallen een deur net iets te hard toe te gooien. 
U vraagt zich waarschijnlijk af welke situaties Mevrouw tot zo'n acties nopen. U krijgt ze daarom even op een rijtje.

- Mevrouw die als kind behandeld wordt, terwijl ze van zichzelf vindt dat ze al erg volwassen is.
- Mevrouw die onhandig is. Vooral wanneer ze eigenlijk op voorhand weet dat iets niet zal lukken zonder scherven, stukken of scheuren, en ze dit dan toch probeert.
- Mevrouw die het winkelkarretje van de persoon achter zich tegen haar enkels voelt botsen. 
- Mevrouw die op de menukaart alleen maar het kindermenu lekker vindt (maar niet als kind behandeld wil worden, dus toch maar iets anders kiest).
- Mevrouw die van het voetpad af moet omdat iemand beslist heeft dat hij/zij daar mag parkeren.
- Mevrouw die ettelijke uren spendeert om de mooiste draagdoek ooit te maken (met dit stofje) om dan tot de conclusie te komen dat haar kind daar niet in wil.
Wees gerust, ze heeft het kind enkel een beetje vies aangekeken. Deuren bleven ook gespaard, ze vond immers een ander prachtig kind dat het wél heerlijk vertoeven vond in dat mooie doek.




En u, ergert u zich soms ook?